Önceki yazımda uyardığım gibi, bir süre (uzunca bir süre) bebek temalı yazılara maruz kalacaksınız ne yazık ki! Umarım kimse sıkılmaz...
Sırayla gidecek olursak, "bebeğimiz olacağını büyüklere nasıl söyledik?" konusuyla başlayabiliriz sanırım. Bizimki uzun (çok uzun (çok çok uzun)) zamandır beklenen bir bebek olduğu ve her iki taraf için de ilk torun olacağı için, özel bir şeyler yapalım istedik.
İnterneti arayıp, tarayıp; pinterest'te, etsy'de, bilumum blog'da ve google resimler'de saatlerce dolandıktan sonra, hem konuyla bağlantısı, hem nispeten kolay uygulanabilirliği, hem çeşitlenebilir olması, hem de sürpriz öğesi içermesi nedeniyle yumurtada karar kıldık!
Bu resme bakınca, bunun marketten satın alınmış, gerçek bir yumurta olduğuna inanmak zor gelse de, inanın öyle! Peki, "beni baştan yarat" süreci nasıl gelişti?
İlk olarak, hamileliğin verdiği paranoyaklıkla -ve tabii boyayı daha iyi tutması için de- bulaşık süngeri (sert tarafı) ve deterjanıyla, yumurtayı sıcak suyla bir güzel yıkadım. Sonra da, çok çok dikkat ederek ve küçük vuruşlarla, en ufak çiviyle dibinden küçük bir delik açtım. Yine ufak darbelerle, deliğin çapını 3-4 mm olacak şekilde genişlettim.
Aslında yumurta içeriğinin dışarı nasıl çıkarılacağına dair bir fikrim vardı: üstten de bir delik açıp, sonra da üfleyerek alttakinden çıkarmak. Fakat, hamilelik sırasında ağzımı yumurta kabuğuna değdirmek istemediğim için yine internete başvurdum ve çok daha kolay ve hijyenik bir yöntem keşfettim. Üstelik, yukarı ikinci bir delik açmaya gerek kalmadan!
Eczaneden 50 kuruşa satın aldığım bir enjektörü havayla doldurup (iğnesi takılıyken), altta açtığım delikten içeri sokarak havayı içeri verince, yumurtanın sarısıyla beyazı birkaç seferde (5-6 sanırım) tamamen çıkıverdi. Ben birkaç kez de su ve ardından da kolonya enjekte edip iyice temizlemeye çalıştım.
Yarım/bir saat kadar kurumaya bıraktıktan sonra, akrilik boya ile 2 kat boyadım (arada yine yarım saat kadar kurumasını bekleyerek). Elim değip de, boyadığım yerleri bozmamak için, deliğe bir kürdan sokup (boyu yumurtadan uzun olmalı), bunu da plastik bir yüzeye oturttum.
Üzerine puantiyeler yapmak istediğimden, düzgün bir dağılım sağlayabilmek için, dikiş ipiyle düşey hatlar belirledim. Yatay hiza içinse, mezura ve kurşun kalemle küçük işaretler koydum. Puantiyeleri de, yine akrilik boyayla ve İKEA'nın L biçimli montaj aletinin (somun çevirme zamazingosu) ucuyla koydum. Kurşun kalem silgisi ya da yuvarlak formlu herhangi bir ufak cisimle de olabilir tabii...
Ardından en güncel ultrason görüntümüzü bilgisayarda işleyip, üzerine "Mayıs'ta görüşmek üzere" ibaresini ekledim (bkz. önceki yazım) ve yüksekliği yumurtanın boyunu geçmeyecek şekilde ayarlayarak (benimki 5 cm'di) çıktısını aldım. Son olarak da bunu, bir kürdan etrafına sararak incecik bir rulo haline getirdim ve yumurtanın altındaki delikten içeri attım (kürdanı çıkardım tabii).
İnanın, buraya kadar olan kısım, uygun kutu bulmaktan çok daha kolay oldu. Evde gönlüme göre bir şey bulamayınca kendimi alışveriş merkezine attım ve hediyelik eşya satan her yerde, istediğim boyut/biçimde bir kutu bulana kadar dolandım. Sonunda, bir mum kutusu, boyutları ve sadeliğiyle sınıfı geçti!
Kutunun içini, çok daha önce, Tahtakale'den, bambaşka bir amaçla aldığım fakat kullanamadığım rafyayla doldurdum ve yumurtayı da sağlam bir biçimde ortasına yerleştirdim.
Emin olun, yapması anlatmasından çok daha kısa ve zahmetsizdi. Üstelik her iki taraf da kendi çapında uyanık geçinmesine ve dediğim gibi uzunca bir süredir bebek haberi beklemesine karşın, ilk anda kesinlikle duruma uyanmadılar. Yani sürpriz başlığından da sınıfı geçti!
Israrlarımıza dayanamayarak yumurtayı kırdıklarında (zira her iki anne de, çok güzel gözüktüğü için, başta yumurtayı kırmayı reddettiler), yüzlerinin aldığı ifade ise ise paha biçilemezdi!
İlk olarak, hamileliğin verdiği paranoyaklıkla -ve tabii boyayı daha iyi tutması için de- bulaşık süngeri (sert tarafı) ve deterjanıyla, yumurtayı sıcak suyla bir güzel yıkadım. Sonra da, çok çok dikkat ederek ve küçük vuruşlarla, en ufak çiviyle dibinden küçük bir delik açtım. Yine ufak darbelerle, deliğin çapını 3-4 mm olacak şekilde genişlettim.
Aslında yumurta içeriğinin dışarı nasıl çıkarılacağına dair bir fikrim vardı: üstten de bir delik açıp, sonra da üfleyerek alttakinden çıkarmak. Fakat, hamilelik sırasında ağzımı yumurta kabuğuna değdirmek istemediğim için yine internete başvurdum ve çok daha kolay ve hijyenik bir yöntem keşfettim. Üstelik, yukarı ikinci bir delik açmaya gerek kalmadan!
Eczaneden 50 kuruşa satın aldığım bir enjektörü havayla doldurup (iğnesi takılıyken), altta açtığım delikten içeri sokarak havayı içeri verince, yumurtanın sarısıyla beyazı birkaç seferde (5-6 sanırım) tamamen çıkıverdi. Ben birkaç kez de su ve ardından da kolonya enjekte edip iyice temizlemeye çalıştım.
Yarım/bir saat kadar kurumaya bıraktıktan sonra, akrilik boya ile 2 kat boyadım (arada yine yarım saat kadar kurumasını bekleyerek). Elim değip de, boyadığım yerleri bozmamak için, deliğe bir kürdan sokup (boyu yumurtadan uzun olmalı), bunu da plastik bir yüzeye oturttum.
Üzerine puantiyeler yapmak istediğimden, düzgün bir dağılım sağlayabilmek için, dikiş ipiyle düşey hatlar belirledim. Yatay hiza içinse, mezura ve kurşun kalemle küçük işaretler koydum. Puantiyeleri de, yine akrilik boyayla ve İKEA'nın L biçimli montaj aletinin (somun çevirme zamazingosu) ucuyla koydum. Kurşun kalem silgisi ya da yuvarlak formlu herhangi bir ufak cisimle de olabilir tabii...
Ardından en güncel ultrason görüntümüzü bilgisayarda işleyip, üzerine "Mayıs'ta görüşmek üzere" ibaresini ekledim (bkz. önceki yazım) ve yüksekliği yumurtanın boyunu geçmeyecek şekilde ayarlayarak (benimki 5 cm'di) çıktısını aldım. Son olarak da bunu, bir kürdan etrafına sararak incecik bir rulo haline getirdim ve yumurtanın altındaki delikten içeri attım (kürdanı çıkardım tabii).
İnanın, buraya kadar olan kısım, uygun kutu bulmaktan çok daha kolay oldu. Evde gönlüme göre bir şey bulamayınca kendimi alışveriş merkezine attım ve hediyelik eşya satan her yerde, istediğim boyut/biçimde bir kutu bulana kadar dolandım. Sonunda, bir mum kutusu, boyutları ve sadeliğiyle sınıfı geçti!
Kutunun içini, çok daha önce, Tahtakale'den, bambaşka bir amaçla aldığım fakat kullanamadığım rafyayla doldurdum ve yumurtayı da sağlam bir biçimde ortasına yerleştirdim.
Emin olun, yapması anlatmasından çok daha kısa ve zahmetsizdi. Üstelik her iki taraf da kendi çapında uyanık geçinmesine ve dediğim gibi uzunca bir süredir bebek haberi beklemesine karşın, ilk anda kesinlikle duruma uyanmadılar. Yani sürpriz başlığından da sınıfı geçti!
Israrlarımıza dayanamayarak yumurtayı kırdıklarında (zira her iki anne de, çok güzel gözüktüğü için, başta yumurtayı kırmayı reddettiler), yüzlerinin aldığı ifade ise ise paha biçilemezdi!
çok orjinal ve güzel bir fikirmiş gerçekten. bayıldım.
YanıtlaSilBeğenmenize ve yorum bırakmanıza çok sevindim. Ben de kimseye ilginç/hoş gelmedi diye düşünmeye başlamıştım! Mutlu ettiniz :)
Sil