"PASTEL DE NATA" YA DA KREMALI KEK

Önceki yazımda, Portekiz'de "pastel de nata" ya da Lizbon şehir merkezine 6 km mesafedeki Belém bölgesi ile özdeşleştiği için "pastel de Belém" adıyla bilinen ve kabaca kremalı kek/turta/pasta olarak nitelenebilecek tatlıdan bahsedeceğimi söylemiştim. Ama öncelikle kısa da olsa biraz Belém'den ve buradaki Jerónimos Manastırı'ndan söz etmek istiyorum.

Belém'in en dikkate değer anıtının, 16. yüzyıl başında inşa edilen Jerónimos Manastırı olduğunu söylemek yanlış olmaz. İnanılmaz bir taş işçiliğini barındıran kilise ile manastır, 1983 yılında UNESCO'nun Dünya Mirası Listesi'ne alınmış.

Yine bunlarla birlikte listeye alınan bir diğer yapı da, Kız Kulesi gibi bir deniz fenerini barındıran ama bunun yanı sıra önemli bir savunma noktası da teşkil eden, 16. yüzyıla ait Belém Kulesi.

Belém aynı zamanda, 15. ve 16. yüzyıllarda denizcilikte büyük başarı kaydeden Portekizlilerin, seferlerine başladığı nokta; hatta 1497'de Vasco de Gama da Hindistan seferine buradan çıkmış. 1960'ta dikilen ve üzerinde Portekizli denizcilerin betimlendiği "Keşifler Anıtı" Belém'in en önemli simgelerinden.

Ayrıca 18. yüzyıla ait olan ve günümüzde Cumhurbaşkanlığı Sarayı olarak kullanılan Belém Sarayı ile 19. yüzyıl başında inşasına başlanan Ajuda Sarayı da önemli yapılar.

Burada kısaca anlatmaya çalıştım fakat olur da Lizbon'a yolunuz düşerse, şehrin nostaljik tramvayları ya da otobüsle 15 dakikada ulaşabileceğiniz Belém'i gezi programınıza eklemenizi şiddetle tavsiye ederim. Gitmişken, manastırın biraz gerisinde kalan ve önünde uzun bir kuyruk olan, inanılmaz lezzetli burgercide öğle yemeğinizi yiyebilir (ne yazık ki ismini not etmemişim fakat kuyruğu takip ederseniz bulursunuz); daha da önemlisi aşağıda tarifini verdiğim "pastel de nata"yı asıl yerinde tadabilirsiniz. Tabii ki yanında, "Galão" (koca bir bardak, sütlü espresso) da isteyerek!

Birçok tarife baktıktan sonra, Algarve Buzz'dakinin tattıklarıma en yakın sonucu verebileceğini düşündüm; fakat aklımda kaldığı ve hoşuma gideceğine inandığım şekilde bazı değişiklikler yapmak zorunda kaldım.

Malzemeler (6 adet için):

• 1 yumurta sarısı
• 1 su bardağı süt
• 1/2 su bardağı krema 
• 1.5 yemek kaşığı şeker
• 1 yemek kaşığı un
• 1 tutam tuz
• 1/4 tarçın çubuğu
• ~5 cm uzunluğunda limon kabuğu
• 1/4 çay kaşığı vanilya aroması 
• 6 adet milföy hamuru

Yapılışı:
Yumurta sarısını iyice çırptıktan sonra, sütü, kremayı, şekeri, unu ve tuzu ekleyerek çırpma teliyle iyice karıştırın. Hiç topak kalmayınca vanilya aromasını ekleyin (ben Migros'tan, deneme boyu parfüm şişeleri gibi minicik 4'lü paket halinde almıştım; ama toz vanilya da kullanılabilir).
Tarçın ile limon kabuğunu ekleyip, ocağın altını en kısıkta yakın ve kıvamı koyulaşıncaya kadar sürekli karıştırın (sahleple boza arası bir kıvamı olmalı, ne çok sulu ne çok koyu). İstenen kıvama gelince, tarçın ve limon kabuğunu çıkarıp, ağzını kapatarak ılınması için bırakın.
Daha önceden çözdürdüğünüz milföy hamurlarını hafifçe unlayarak, her taraflarından yarım santim genişletecek kadar merdaneyle açın (becerebiliyorsanız milföy hamurunu da kendiniz yapabilirsiniz, eminim çok daha lezzetli olur; fakat ben hiç denemedim).
Çapı, açtığınız hamur genişliği kadar bir mutfak aracıyla milföyden daireler kesin (ben, İkea'dan aldığım, birbirinin içine geçen saklama kaplarının en küçüğünü kullandım) ve iyice yağladığınız küçük kek kalıplarının içine hamurları sıkıştırarak yerleştirin.
Ilınmış olan muhallebiyi hamurların içine eşit olarak dağıtın; biraz pay bırakmayı da unutmayın. Önceden 170 dereceye ısıttığınız fırında, hafifçe kabarıp üstleri kızarana kadar pişirin.

Fırından çıktıktan sonra, ortalığa yayılan müthiş kokuya ve ağzınızın sulanmasına aldırmamaya çalışarak mutlaka bir süre bekleyin ki diliniz, damağınız yanmasın. Onlar soğurken siz de kahvenizi hazırlayabilir, benim gibi üç gün ağzınızda acıyla dolanmak zorunda kalmazsınız.

Yerken üstlerine toz tarçın ve/veya pudra şekeri ekleyebilirsiniz. Her ikisi de çok yakışıyor.